Met de herwerking van Tony Kushner’s Angels in America waagt Olympique Dramatique zich aan een moeilijke opdracht. Toch slagen ze er, ondanks de lange speelduur van vier uur, in om het publiek bij de keel te grijpen, af en toe te laten lachen en vooral te laten nadenken. Onze redactie ging kijken.
Angels in America is een fenomeen. Het originele stuk van Amerikaans-Joodse schrijver Tony Kushner uit 1991 maakte furore door zijn keuze voor thema’s als aanvaarding van de homoseksualiteit en invloed van het geloof. Het is opvallend hoe brandend actueel het stuk nu nog steeds is en hoe Olympique Dramatique ook met deze ingekorte versie alle nagels op de kop slaat.
Het verhaal
Amerika, jaren ’80. Het land staat onder conservatief bewind en aids breekt uit. Niemand weet wat het exact is, en al helemaal niet hoe het behandeld moet worden. Vooral de Amerikaanse homogemeenschap krijgt de wind van voor, want zij worden gezien als de bron van al het kwaad.
Dit stuk bevat ontzettend veel verschillende verhaallijnen die elkaar op een bepaalde manier toch lijken te vinden. Zo is er het verhaal van de Mormoonse Joe Porter Pitt (Tijmen Govaerts) en zijn vrouw Harper (Sanne Samina Hanssen). Joe is streng katholiek opgevoed, bouwt aan een carrière als advocaat maar probeert vooral zijn eigen homoseksualiteit te onderdrukken. Zijn vrouw Harper is verslaafd aan valium en bevindt zich heel de dag in onbegrijpelijke en absurde hallucinaties die zowel voor gelach als gefrons konden rekenen. Sanne Samina Hanssen overtuigde iedereen in de zaal met haar manier van spelen. Onschuldig, gebroken, maar tegelijk ook zeker van haar stuk.
“Het verhaal wordt aangesterkt door dromen, fantasie en hallucinaties.”
Daarnaast is er ook het verhaal van homokoppel Louis (Lukas De Wolf) en Prior Walter (Lukas Smolders). Wanneer bij Prior aids uitbreekt slaat de relatie om. Louis kan niet om met de ziekte van zijn vriend, en verlaat hem. Lukas Smolders schittert als Prior. Zeker wanneer hij een engel ontmoet in een seksuele fantasie. Smolders laat zich, aangesterkt door een koor van acteurs, volledig gaan. Als derde grote verhaallijn volgen we ook nog Roy Cohn (Peter Van den Begin). Cohn is een oppermachtige rechtse advocaat die iedereen rond zijn vinger probeert te draaien door malafide praktijken en vooral zelf ontkent dat hij homo is. Ook bij hem breekt de aids uit, al omschrijft hij het zelf als kanker want ‘Roy Cohn is geen homoseksueel. Roy Cohn is een hetero die rondvogelt met jongens.’
Het verhaal wordt aangesterkt door dromen, fantasie en hallucinaties, die vooral bij zieke personages komen opdraven. Dat allemaal in de vorm van actrices Tiny Bertels en Evelien Bosmans, en danser Darryl E. Woods.
Prachtig vermoeiend
De voorstelling is met haar vier uur met stip een van de langste voorstellingen die wij ooit zagen. Maar dat neemt niet weg dat we er enorm van genoten hebben. Een ijzersterke cast bracht een ijzersterk verhaal, in een ijzersterke regie. Die combinatie zorgt ervoor dat die vier uur al snel gaan aanvoelen als twee uur en je voorbij je vermoeidheid kijkt.
Je blijft geboeid door het verhaal, de dynamiek en de snelheid van het stuk sleurt je mee en af en toe wurmt je eigen lachband zich een weg naar buiten. Hoewel je in sommige scènes af en toe je aandacht verliest, komt die aandacht de scène nadien meestal dubbel en dik terug.
Het ongebruikelijke decor van Stef Sessels liet ons het stuk ook anders beleven. Door gebruik van een minimalistisch spelplatform en een catwalk doorheen de zaal draaide het stuk echt om spelplezier. En in het overbrengen van dat spelplezier is Olympique Dramatique dubbel en dik geslaagd. Het stuk was een ferme rit op een rollercoaster, maar eentje waarvan wij enorm genoten hebben.
Tickets & info: https://www.toneelhuis.be/nl/programma/angels-in-america/
Benieuwd naar meer?
Binnenkort in uw Triangel!
Leave A Comment