Op welke manier zal het coronavirus de wereld op economisch vlak schaden? Dat is een vraag die velen zich stellen. Uit verschillende analyses blijkt dat de toekomst er niet al te rooskleurig uit zal zien. De wereld en de economie werden de afgelopen maanden stevig door elkaar geschud en dat begint zijn tol te eisen. In dit dossier bekijken we de problematiek die zich vandaag stelt bij mensen thuis, welke sectoren het hardst getroffen zijn en analyseren we verschillende toekomstmodellen.
Het coronavirus heeft al veel mensenlevens gekost, maar zal ook op andere vlakken toeslaan. In het eerste deel van het economisch dossier behandelen we de financiële gevolgen bij lageloonverdieners en mensen die al onder de armoedegrens leefden, of door de uitbraak van het coronavirus in armoede beland zijn. In Antwerpen zijn het aantal aanvragen bij het OCMW voor een leefloon sinds de uitbraak van het coronavirus verdubbeld.
Voor mensen die het al niet breed hadden, slaat de crisis het hardst toe. Zowel financieel als mentaal. “Blijf in uw kot!”, maar wat als je geen kot hebt? Of je echt in een kot woont omdat dat het enige is wat je je kan permitteren? Eén Vlaming op de tien leeft onder de armoedegrens en in grote steden ligt de concentratie van gezinnen die leven in armoede aanzienlijk hoger.
Kleine marge
Na twee maanden van coronamaatregelen zijn de aanvragen bij het OCMW in Antwerpen verdubbeld. Dat wijst erop dat er een kleine marge is tussen overleven en in armoede belanden. Een nieuwe groep van tijdelijk werklozen of technisch werklozen die nog maar op 70% van hun inkomen kunnen rekenen, hebben het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Ook voedselbanken en kleinere sociale hulporganisaties voelen de enorme stijging van aanvragen.
Uit sociologisch onderzoek van de Universiteit Antwerpen en Thomas More Hogeschool blijkt dat de huishoudbudgetten van tijdelijk werklozen tijdens de lockdown niet altijd genoeg zijn om alle kosten te dekken. Bij dat onderzoek werd gekeken naar het effect van de overheidsmaatregelen. Daaruit bleek dat de minimumlonen en -uitkeringen bij tijdelijke werkloosheid net voldoende zijn om de vaste kosten zoals huur, water en energie te dekken en er dus weinig over blijft voor aankopen zoals kleding, voeding en verzorgingsproducten. “Daardoor hebben ze nauwelijks marge om een terugval van hun inkomen op te vangen”, zegt Nele Peeters (Thomas More) die meewerkte aan het onderzoek.
Volgens de onderzoekers volstaat de huidige overheidshulp voor de zwaksten in de samenleving niet. Gezinnen die leven van uitkeringen hebben een structureel inkomenstekort dat niet verholpen wordt met eenmalige hulp. Volgens de onderzoekers moet er aan structurele armoedebestrijding gedaan worden.
Hoe armer, hoe meer kans op ziekte.
Je economische status bepaalt ook je kwetsbaarheid voor ziektes. Wie een laag inkomen heeft, heeft tot tien procent meer kans op chronische aandoeningen zoals diabetes en hartziektes. Dat blijkt uit onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie. Deze groepen worden beschouwd als ‘risicogroepen’ die kwetsbaarder zijn voor het ontwikkelen van ernstige symptomen van Covid-19, samen met de 65-plussers. De kans dat jonge gezonde mensen het virus oplopen, is even groot. Toch zullen zij minder vaak ernstige symptomen ontwikkelen. Armoede verhoogt je kans op sterfte door een virus zoals corona.
De strijd tegen het coronavirus is zeker en vast geen eerlijke strijd. Armere gezinnen en alleenstaanden zijn kwetsbaarder dan de rest van de bevolking. Mensen die in financiële moeilijkheden zitten, hebben naast de zorgen over hun gezondheid ook nog hun portemonnee om over te piekeren. De curves beginnen af te vlakken, maar wat er zal gebeuren met de mensen met een laag inkomen in de nasleep van deze crisis is allesbehalve duidelijk.
Leave A Comment