Buitenechtelijke relaties zijn een taboe, vertelde Philippe Desmet, lector aan Artesis Plantijn. Hij bracht recent zijn nieuwste boek uit bij uitgeverij Het Punt, en vertelt ons meer over zijn schrijfproces.
“Ik begon anderhalf jaar geleden aan Memoires van een Minnaar, nadat ik mijn eerste boek had uitgegeven,” zegt Desmet. Zijn debuut was een thriller, en hij wou laten zien dat hij ook andere soorten verhalen in zijn mars heeft. “Toen ik klaar was met schrijven benaderde ik een uitgeverij op de Boekenbeurs in Antwerpen, en zij toonden onmiddellijk interesse.”
Onderbemand
Na de Boekenbeurs begon hij de samenwerking met uitgeverij Het Punt. “Ik stuurde hen mijn manuscript door, en zij keken het na, voegden opmerkingen toe aan dat document en stuurden het dan terug, waarna ik de fouten verbeterde of de adviezen in acht nam. Er gebeurde op zich weinig op het vlak van redactiewerk. Ik heb bijvoorbeeld zelf de foto voor mijn cover gezocht omdat die voldoende bij de sfeer van het verhaal moest passen. Zij hebben er een bijpassende kleur voor gekozen.”
“Ik heb een relatief gedetailleerd verslag teruggekregen tijdens de samenwerking,” vertelt hij. “Toch merk je dat uitgeverijen onderbemand zijn. Ze hebben te weinig tijd om intensief te sleutelen aan datgene waar je als schrijver met passie aan werkt.” Eén van zijn frustraties blijft dat de meeste gevestigde uitgevers voor hem BV-uitgevers zijn. “Bij zo’n uitgevers komt het vaak voor dat een BV door de uitgever gevraagd wordt om een boek uit te brengen, en zo is het gemakkelijk natuurlijk.”
Persoonlijke boekenbeurs
Normaal gezien had Desmet zelf op de boekenbeurs gestaan dit jaar, maar door de omstandigheden lukte dat niet. Hij vond echter een eigen manier om te connecteren met zijn lezers. “Ik ben in november op bezoek gegaan bij mensen die het boek bij mij aankochten. Dat was heel leuk, en achteraf kon ik hen altijd spreken over hun leeservaring. Zo vertelden velen me dat het boek leest als een trein, en dat is aangenaam om te horen.”
Al doende leren
Desmet leert tot op deze dag hoe hij zijn verhalen kan verbeteren, en hij gebruikt de feedback als leidraad voor zijn toekomstige werken. “In mijn debuut choqueerde ik met brutaliteit, maar ik heb gemerkt dat ik iets minder fel moet schrijven, en ik heb geleerd hoe ik de spanning op subtielere manieren kan opdrijven. Bij thrillers zijn er basisregels die je moet respecteren, en om zo’n boek te schrijven moet je die eerst kennen. Daar bestaat heel wat lectuur over, die ik helaas wat laat in mijn leven heb ontdekt. Ik heb Germaanse Talen gestudeerd, waar ik vooral leerde hoe je romans moet analyseren, maar niet hoe je ze moet schrijven. Ondertussen heb ik het licht wel gezien.”
Ondertussen kan de schrijver vaak voorspellen wat er in een film gaat gebeuren, omdat hij weet wat er volgens de regels van de kunst hoort te gebeuren. Maar zijn inspiratie komt nog steeds uit onverwachtse hoeken. “Soms bedenk ik opeens een nieuwe twist die het verhaal nóg beter maakt, of ik kom op een beter idee nadat ik al honderd pagina’s heb geschreven. Dat is een deel van het plezier. Het blijft zelfs voor de schrijver een verrassing.”
Toekomstbeeld
Met zijn roman ‘Om Bestwil’ werd hij vorig jaar genomineerd voor de Fintro Literatuurprijs Spannende Boeken. “Winnen deed ik helaas niet, maar de nominatie motiveerde me wel om door te zetten.”
Nu werkt Philippe Desmet aan een vervolg op zijn debuut, ‘Geen Mekka Aan de Stroom’. “Ik probeer voor dit vervolg mijn tijd te nemen. Soms moet je je tekst een tijdje laten liggen en er daarna met een frisse blik naar kijken. Er zijn áltijd zaken die je kan verbeteren. De wereldberoemde jazzmuzikant Toots Thielemans zei ooit iets waar ik mij heel erg in kan vinden: ‘Ik speel niet alle dagen. Ik óefen alle dagen, want die ene noot kan altijd nog net iets beter.’ Dat zal mij altijd blijven inspireren.”
Leave A Comment